HİNDİSTAN – Jaipur Bölüm 3

Yerel tur otobüsüyle 10 km’lik Galta Mandir’a doğru yola çıktık gidiyoruz. Etraf cılız inek dolu ve çoğu yerde küçüklü, büyüklü tapınaklar vardı. Biraz yerel tur rehberimize kulak verelim.

Galta Mandır; Maymunlar tapınağı.

Himalayalardan gelen Sadu’lar çok sessiz ve bakir oluşunu beğendikleri bu yere 700 yıl önce bir tapınak yapıp yerleşiyorlar. Genç Sadu’lar  yetiştiriyor ve arınmak, nirvanaya ulaşmak için ibadet ediyor ellerinden geldiğince de halka yardım ediyorlar. Burada daha sonra anlatacağım doğal su kaynağı var ve oluşturulan havuzlarda (3 tane)yıkanarak arındıklarına inanıyorlar. Kısaca Hinduların ilk yerleşim yeri olduğu içinde burayı ziyaretlerinde hac yapmış oluyorlarmış. Burada yaşayan maymunlar da meşhur Rhesus(makak)maymunlarıymış hani çok yırtıcı olanlar… İyi yüzerlermiş, zaten en tepedeki havuz sadece onlara aitmiş. :)))

Etraf çok ıssızdı şehre uzak diye ve saldırgan bu maymunlar nedeniyle gelen az olurmuş. Dağların arasına kurulmuş, tapınaklar kompleksi oldukça büyük ve içerisine girildiği andan itibaren tarihi ve kutsal bir yerde olduğunuzu hissediyorsunuz. Ben hayranlıkla izlemekten çoğu yerin fotoğrafını istediğim gibi çekme vaktim bile kalmadı.                Fotoğraflarla anlatayım. Etraf çer,çöp dolu kutsal inekler otluyor. Trafo da açıkta 😀 Kimse çarpılmıyor olmalı.

Jaipur’un içinde de dikkatimi çekti insanlar çok fakir ama bir şekilde güvercinlere yem atıyorlar, maymunları da besliyorlar. Sanırım reenkarnasyona inandıkları için her türlü hayvan kutsal sayılıyor. Belki güvecinler birinin akrabasıdır. 🙂 Holy festivali devam ettiği için girişte gençlere rastlıyoruz. Ben fotoğraf çekeyim diye gördüğüm ilk maymunu kızdırmaya çalıştılar. 😀

Giriş, karşılaştığım manzaradan çok etkilendim. Çok yıpranmış olsa da renkler ve manzara müthişti.

Solda bir tapınak, dik merdivenlerle çıkılıyor. İçine yine de galoşla giriliyor. Gezilecek açık alandan başka yer yoktu.

Duvarlardaki kök boyalı anlatımları burada kalan Sadu’lar kendileri yenilemeye çalışıyorlarmış. (Devletin restorasyon için parası yokmuş.) 

Sağda yine bir tapınak. Girişte Fil başlı Tanrı Ganeşa heykeli vardı. Bilgi ve hikmetin tanrısıymış. Birçok yerde karşımıza çıkacakmış zira halkın en rağbet ettiği tanrıymış. Kısaca anlattığı; Baba tanrı Şiva, uzun bir yolculuktan döndükten sonra karısının yanında ilk kez gördüğü Ganeş’in kendi oğlu olduğuna inanmamış ve kafasını kesivermiş. Karısı Şiva’ya oğlunu yaşatması için baskı yapınca Şiva, Ganeş’in ormanda karşılaşacağı ilk canlının kafasını alırsa yaşayacağını söylemiş. Böylece Ganeş ormanda ilk karşılaştığı hayvan olan filin kafasını almış. Ganeş’in kullandığı araç yani alameti farikasından biri de  fare imiş.

Yukarı doğru çıkmaya başlıyoruz. Havuzları göreceğiz. Yol sürprizlerle dolu. Maymunlardan da aklım çıkıyor. 🙂 poşet gördüler mi anında kapmaya çalışıyorlar.

İnek bile 3.seviye havuza kadar çıkmış.

2.havuz. Bir öküz başından su akmakta (ortada tepeye doğru). (Buna su demiyor tanrıların ruhu diyorlar), üç büyük tanrılarının buradan çıktığına inanıyor ve tanrıları hissettiklerine inanıyorlar. Ve böylece insanlar bu havuzda yıkandıkça çok daha iyi arınıyor, Nirvana’ya da yaklaşmış oluyorlar. Genellikle erkekler yıkanıyor. İçerde görüldüğü gibi bir çocuk Sadun tarafından arındırılıyor (sanırım) 🙂 

İlk havuza geliyoruz. Sadece maymunlar girebilirmiş. Görüntüden belli zaten. Kaldı ki buraya akan bir su kaynağı göremedim. Pislik diz boyu.

Maymun korkusuna detaylı fotoğraf çekemedim yani..  😦

Biraz sanatsal çekim yapayım 🙂 🙂 renkli çaputlar da hiç fena değil yani….

Temaşa bitti gidiyoruz. Bu kadın, tapınağın hemen yanındaki balkonumsu yerde yaşıyor bu saz gibi şeyleri süpürge yapıp satıyor geçimini temin ediyormuş.

Kapı çıkışında bir boşlukta gördüğüm, atılmış ikonlar diyeyim. Her yer çöplük demiştim.. Kapıdaki bu amca meğer maymunlar için yem satarmış. Sessizce fotoğrafını çekeyim dedim döndü eliyle dur dedi şaşırdım, hemen uzandı yanındaki şalı aldı boynuna bağladı ve hadi gibi el işareti yaptı. Ben de çektim. Bakın unuttum ellerinizi birleştirip göğsünüze doğru yaklaştırıp eğiliyor ve Namaste diyorsunuz. Onlarda aynen tekrarlıyorlar. Çok saygılı insanlar.

Hindistan da insanlar sizinle veya kendilerinin fotoğraflarını çektirmeye bayılıyorlar.

Bu arabalara Rikşa diyorlar. Bildiğimiz triportör yani. 🙂

İneklere ve buralarda sıkça karşılaştığımız minik sincaplara veda ediyoruz.

Jaipurdaki son gezeceğimiz yer Amber kalesi, 236km sonra Agra. Ama yine bu kadar mesafeyi 5.5 saatte gitme ihtimalimiz yüksek. Malum yollar yol değil. Amber kalesine kapanmadan yetişiyor hemen kısaca gezip çıkıyoruz. Ertesi günü Agraya gitmeden tekrar kaleyi gezeceğiz.

Ben derim ki; Ayrılmayın kaleye fillerle birlikte şuradan çıkalım.

Şimdilik esenkalın.